Romantik ilişki birden çok durumu içerisinde barındırır.
Sağlıklı bağlar kurduğumuz ilişki bir sarmaşık gibi git gide hayatımızı sarmaya başlarken, hem yaşamımız kolaylaşır hem de sevme, sevilme, ait olma gibi ihtiyaçlarımız karşılanır.
Zaman var olan paylaşımlar arttıkça aidiyet artık birlikteliğe dönüşür ve artık ortak kararlar vermeye başlarız şimdi ve geleceğe dair bir arada.
Sağlıklı bir ilişkideyseniz ve gerçekten birbirinizi anlıyorsanız ferahlarsınız, yükleriniz azalır bir süre sonra.
Bir de aksinden söz edebilirim, romantik ilişkiler konusunda. Patolojik ilişki biçimi diyoruz. Tarif etmeye çalışırsam eğer, tehlikeli bir cephede her an bir parçanızı kaybedecekmiş gibi, sanki sürekli savaştaymış ve tetikte olmak zorundaymış gibi hissedersiniz.
Korumanız gereken bir benliğiniz ya da size ait olan bir şeyi ya çok koruyor ya da çok veriyor olduğu hissine kapılabiliriz. Patolojik ilişki sıkıntı verir, içini sıkar.
Huzursuz eder ve giderek bizi de patolojik hale getirir. Bu tarz ilişki biçimi kurmayı neden tercih ediyoruz peki?
Tabiki tercih etmiyoruz. Bir sürü bilinçdışı süreç hakim bu yolculuğa. Her defasında karşı karşıya kaldığım, ebeveyn ilişkilerimiz oldukça etkili ilişki kurma biçiminizde, zihnimiz o kadar karmaşık ki anlamlanmaya başladıkça gündelik yaşantılarımız bir puzzle gibi bütünleşiyor ve her parçayı tamamlarken ruhsal olarak çok efor sarf ediyoruz.
Yazımın anacı ilişki biçimlerine yönelik bir farkındalık yaratmaktı, fakat patolojik kısıma biraz fazla değindim, günümüzde git gide arttığını gözlemlediğim için.
Toparlayacak olursam partnerimizle bir hikaye oluştururken kendimizi huzurlu ve güvende hissediyorsak doğru kişi ile birlikte olduğumuzu düşünebiliriz, sıkışmış ve yorgun hissediyorsak burda patolojik bir bağ söz konusu olabilir.
Bunu hissettiğinizde önce ilişkinizi sonra kendinizi sorgulamaya başlayın. Unutmayın sevgi kutsal bir duygudur, rahatlatıcıdır.
Sevginiz sizi yoruyorsa ilişkiyi devam ettirmek zorunda değilsiniz, bir yerde bir sorun olabileceğine odaklanın. Keyifli okumalar :)