Sanki ölü toprağı serpilmiş denilen şey bu herhalde…
Nedir bu sessizlik?
Ümitler vardı her şey çok güzel olacak diye…
Herkes gibi bizler de ümitlendik, ‘acaba mı?’ diye.
Ama maalesef ivme olduğundan çok daha da düştü.
Nedendir ki?
Sadece ben değil birçok yazar-çizer dile getiriyor bunu.
Ve vatandaşlar sürekli konuşuyor.
Konuşuyor ki öyle böyle değil.
Ne benim, ne benim gibi sorunları dile getirenlerin ne de vatandaşların şahıslarla derdi olamaz.
Derdimiz memleket.
Sürekli sahipsiz olduğumuzu zaten yazıyoruz.
Ancak kendi kendimize de sahip çıkamıyoruz.
Kocaman bir TARSUS PLATFORMU oluşturulmalı.
Hangi düşünceden olursa olsun.
Tek yürek, memleket için…
Bu, Ahmet, Hasan, Ayşe Fatma’nın yapacağı bir şey değil.
Değil ama en büyük güç…
Bu gücü bir araya getirecek mekanizma yerel yönetim ve STK’lar olmalı.
İnşallah bir gün kafalar kalkar ve memleket meseleleri, dolayısı ile yaşadığımız yer, gelecek nesillere bırakacağımız bu topraklar için faydalı bir şeyler yapabiliriz.
Saygılarımla.