Yarın ne olacağını kimse tahmin edemiyor değil mi?
Programladığımız hayatı yaşamamız bir mucize.
Evladı olan ‘Ben yaşlanınca çocuğum bana bakar’ der ama bakmayabilir
Evladı olmayanın zaten öyle bir kaygısı, maalesef hep olacaktır.
Sonunda bir sıcak yuva arayacağız.
İşte bunun için Huzurevleri var.
Eninde sonunda oraya gitme ihtimalimiz var.
Şimdiden gidip nasıl bir yer olduğunu görmekte fayda var.
Bu ziyaret, sadece görmek amaçlı değil, orada yaşayan insanlarımızın yalnızlığını paylaşmak amacı ile de olmalı.
Üyesi olduğum Tarsus Türk Sanat Müziği Derneği ile geçtiğimiz hafta, Tarsus Huzurevine sohbet ziyaretinde bulunduk.
Elbette, sazımız, sözümüz ve bayan arkadaşlarımız yaptığı pasta, çörek meyve vs. ile gittik.
Huzurevi sakinleri çok mutlu oldular.
Bu paylaşım onları ne kadar mutlu etti ise bizleri de en az o kadar mutlu etti.
Ziyaret sonrası ayrılırken Huzurevi Sakinlerinin ve arkadaşlarımızın yüzleri, gözleri de gülüyordu.
‘Yine bekliyoruz’ diyorlardı hepsi birden.
‘Yine geleceğiz’ dedik, söz verdik.
Yine gideceğiz.
Lütfen siz de gidin.
Yanınızda, sadece samimi güler yüzünüz olsun.
Tarsus Huzurevi Sakinlerine, çalışanlarına, çalışkanlığı ve güler yüzü ile göz dolduran Müdüre Belgin OK hanıma çok teşekkür ederiz.
Saygılarımla.