Bebeklik döneminin bitişi çocukluk döneminin başlangıcı olarak kabul edilen 2 yaş, çocukların en çok zorlandıkları dönem olarak gösteriliyor. Bu dönemde çocukların yaptığı davranışları “Neden?”, “Niçin?” diye anlamaya çalışmak gerekmiyor.
Önce bunu unutmamanız gerekiyor, sonraki adım ise sizin çocuğunuzla aranızda kuracağınız empati yeteneğinize kalıyor. Çocuklar her dönemde anne-babalarına yeni yeni şeyler öğretiyor, ama bunlarla nasıl baş etmek gerektiği konusunda ise pek yardımcı olmuyorlar.
İki yaş, anne babalar için zorlu bir dönemdir. 2 yaşına kadar her sözünüzü dinleyen her şeye uyum sağlayan çocuğunuz artık özerkliğini ilan etmiştir ve ‘BEN VARIM’ diyerek siz ebeveynleri olabildiğince zorlayacaklardır. Peki bu süreci hem ona zarar vermeden hem de kendinizi çok yıpratmadan nasıl aşabilirsiniz?
Bu dönem çocuklarımızın özerkliğini ilan ettiği dönem, ve bu dönemin en belirgin özelliği inatlaşmadır. 2 yaş çocuğu her şeyi yapabilme özgürlüğü içindedir. Yürüme becerisi gelişir, dokunmak istediği her şeye rahatlıkla ulaşabilir.
Yeni keşifleri için büyük bir heyecan duyar ve engellendiğini hissederse büyük bir sinirle size karşı koyabilir. Çünkü bu yaşın genel özelliği aldığı hazzı erteleyemez. Engellenirse, çığlık atabilir, kendini yerden yere vurabilir. Bu durumda aileler inatlaşmak yerine onun ilgisini dağıtıp olayı kontrol altına almalılardır. İnatlaşmalar ve ağlamalar karşısında anne ile çocuk arasında çatışma süreci başlar.
Bu çatışma süreci ailenin çocuğuna karşı nasıl davranması gerektiğiyle doğru orantılıdır. Anne ya da bakım veren kimse bu süreçte karşısındakinin çocuk olduğunu unutmaması gerektiği ve onun aslında bu davranışlarını yaşının doğal süreci olduğunu bilmesi gereklidir.
Örneğin, yemek yemek istemeyen çocuğa ısrar ederek yemeği yedirmeye çalışmak süreci daha da zor bir duruma itmekten başka bir işe yaramayacaktır. Bu durumda çocukla inatlaşmak onun ağlamasına, kendini yerden yere atmasına sebep olabilir, aksine yapılacak şey süreci eğlenceli, komik hale getirmek olabilir.
Yiyeceklerden değişik şekiller yapmak ya da durumu oyunlaştırarak çocuğa sunmak daha iyi olacaktır. Eğer bu dönemdeki abartılı tepkileri yaşının ve bu dönemin doğal bir süreci olarak kabul ederseniz bu dönemi daha rahat bir şekilde atlatmış olacaksınız.
2 yaşında bir çocuğa sahipseniz, onun kendini bulmasına izin vermelisiniz. Onu engelleyerek, ya da her yaptığı davranışa müdahale ederek onun bu sürecine sadece olumsuz katkıda bulunursunuz. Bu dönem çocuğunuzun kişilik gelişiminin oluşmaya, kendini bulmaya başladığı dönemdir.
Bu dönemde onunla inatlaşmak ya da istemediği bir durumu kabul ettirmeye çalışmak siz ebeveynleri yormaktan başka bir sonuca ulaştırmayacaktır. Bu yaş oyun dönemi olduğu için istemediği şeyleri oyun yöntemine başvurarak ve birazda yaratıcılığınızı kullanarak süreci olumlu duruma çevirebilirsiniz.
Ağlama nöbeti gelirse “etkin aldırmazlık” yöntemi kullanarak, çocuğunuzu bulunduğunuz ortamda bırakmalı, siz farklı işlerle ilgilenerek çocuğunuzun sakinleşmesine izin vermelisiniz. Bu süreçte o ağlarken onunla konuşmaya çalışmak olumlu sonuç vermeyecektir. Aksine süreci zorlaştırır, çocuk bir süre sonra sakinleşecek ve durum kontrol altına alınmış olacaktır.
Sonuç olarak, aileler bu dönemin geçici bir süreç olduğunu ve sendroma dönüşmeden de rahat atlatabileceklerine inanmalılardır. Önemli olan karşınızdaki çocuk ve ondan yetişkin gibi sizi anlamasını ya da her dediğinizi kabul edecekmiş gibi davranmasını beklememelisiniz. Doğru iletişim ve doğru yönlendirmeler sağlanırsa bu süreç her 2 taraf içinde rahat atlatılır. Sendromsuz günler dilerim.